منابع نفتی و غیر نفتی از اساسی ترین پایه های اقتصادی هر کشوری بوده و فرصتی بالقوه برای پیشرفت و توسعه اقتصادی است.
ایران از لحاظ ذخایر نفتی بعد از کشورهای ونزوئلا، عربستان و کانادا با در دست داشتن 7/5 درصد از کل ذخایرنفتی جهان در رتبه چهارم و به لحاظ ذخایر گازی با دارا بودن 18 درصد از کل ذخایر گازی جهان در رتبه نخست قرار دارد.  این امر مهم با وجود 68 نوع ماده معدنی، 37 بیلیون تن ذخایر کشف شده و 57 بیلیون تن ذخایر بالقوه باعث شده ایران در بین 15 کشور قدرتمند معدنی دنیا قرار گیرد و در بسیاری از ذخایر مواد معدنی جایگاه ممتازی را داشته باشد.

نکته حائز اهمیت که امروزه تدبیر کلان اقتصادی کشور  باید بر آن استوار باشد این است که این ذخایر به تنهایی در اقتصاد کشور موثر نبوده و می‌بایست این ظرفیت‌های بالقوه را به بالفعل تبدیل کرد.
تکیه بر این منابع بالقوه، شناسایی و درک مناسب از سرمایه های کشور و استفاده مطلوب از این منابع خدادادی و در نهایت بصورت بالفعل درآوردن آنها با افزایش بهره وری و ایجاد تولیداتی رقابتی، در شرایط تحریم های گسترده اقتصادی، مزیتی برای گذر از این بحران است و جه بسا در سایه این تدبیر، شکوفا شدن اقتصاد کشور همگان را حیرت زده خواهد کرد.
به این ترتیب مردم نسبت به آینده نگران نبوده و در برابر چالش های دنیای امروز مقاوم می‌مانند و همین امر باعث می‌شود حباب بی اعتمادی به اقتصاد و پول کشور در بین مردم از بین برود.
در واقع فلسفه تدوین چهارچوب اقتصاد مقاومتی که مورد تاکید مقام معظم رهبری نیز قرار دارد بر همین ذخایر و پتانسیل های موجود در کشور استوار است.
حرکت به سوی اقتصادی مقاوم و موثر برخاسته از تفکر و اراده داخلی همواره راهگشا و مسیر قابل اطمینانی برای دستیابی به ثبات پولی و مالی در نظام کلان اقتصادی کشور خواهد بود.