به گزارش پایگاه خبری «عصرمعدن» یکی از مسائل مطرح شده در این کنفرانس درباره چشم‌انداز 1404 ایران برای تولید 55 میلیون تن فولاد بود. «والنتینا بورای» از موسسه «وود مکنزی» یکی از کسانی بود که افق چشم انداز فولاد ایران را به چالش کشید و دستیابی به این هدف را دور از دسترس دانست. همچنین یکی دیگر از مواردی که در این کنفرانس مورد بررسی قرار گرفت تکنولوژی «پرد» بود.
کیوان جعفری طهرانی، کارشناس و تحلیلگر بازارهای بین‌المللی سنگ آهن و فولاد ایران نیز که نماینده ایران در این کنگره حضور داشته به دفاع از طرح جامع فولادی ایران و همچنین تکنولوژی پرد پرداخته است.
حال اگر ما بخواهیم درباره این موضوع که آیا ایران می‌تواند به تولید55 میلیون تن فولاد در سال 1404 برسد یا خیر باید گفت که  تا به امروز بیش از 35میلیون تن طرح در صنعت فولادی کشور اجرا شده و به نوعی تعادل در میان زنجیره تولید فولاد وجود دارد و در همواره در حال تکمیل شدن است. به گفته دبیر انجمن فولاد ایران نیز باید  توجه داشت که ظرفیت عملیاتی به طور معمول 70 درصد ظرفیت اسمی است و اگر 70 درصد ظرفیت اسمی 55 میلیون تن را در نظر بگیریم به تولید 35 الی 38 میلیون تن دست خواهیم یافت. یعنی اگر این میزان تولید شود، به هدف مشخص شده دست پیدا کرده‌ایم.
درخصوص چالش ها و مسائل مطرح شده در خصوص فناوری «پرد» در این کنگره و به نوعی زیرسوال بردن آن باید گفت در هفت طرح فولادی ایرانی که به منظور رسیدن به اهداف تعریف شده برای تولید 55 میلیون تن فولاد در سال 1404 راه اندازی شده اند از فناوری «پرد» استفاده شده و یکی از دلایل اصلی استفاده از این روش هم تحقق اهداف اقتصاد مقاومتی است و هم اینکه می‌توان با استفاده از این روش با سرعت بیشتر و در کمترین زمان به تولید آهن‌اسفنجی دست یافت. گفته می شود از این فناوری در 4 طرح فولادی کشور استفاده شده که نخستین بار در فولاد شادگان به کار رفته و افتتاح شده است.
درواقع فناوری «پرد» با ظرفیت صادرات دانش فنی آن آینده صنعت فولاد را تضمین می‌کند.
یکی از مهم‌ترین مزیت های فناوری پرد، کاتالیست های منحصر بفرد آن است که با ویژگی طول عمر بیشتر و تسریع در شکست گازهای احیایی در قلب میفرمرهای فولادی «پرد» می تپد.
با توجه به بومی سازی صنعت کاتالیست در ایران توسط شرکت دانش بنیان نفت و گاز سرو، این بار تولید و بومی سازی کاتالیست فناوری «پرد» با مشارکت 2 شرکت دانش بنیان کشور یعنی شرکت مهندسی معادن و فلزات MME و نفت و گاز سرو به انجام رسیده است. در واقع این فناوری را می توان گامی در جهت خودکفایی فولاد ایرانی دانست.

امید است که تا سال 1404 بتوانیم تمامی اهداف تعریف شده در افق چشم انداز را به نتیجه نهایی رسانده و به عنوان یکی از قطب های فولادی منطقه شناخته شویم.