به گزارش پایگاه خبری «عصرمعدن» به نقل از روابط عمومی سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران، محمد آقاجانلو 
افزود: برای توسعه صنعت آلومینیوم کشور، حوزه های مختلفی نیاز به سرمایه گذاری دارد که امیدواریم بتوانیم با همکاری بخش خصوصی، این طرح ها را پیش ببریم.

مدیر صنایع معدنی ایمیدرو با اشاره به طرح های در دست اجرای ایمیدرو در صنعت آلومینیوم، تصریح کرد: احداث واحد ریخته گری جاجرم از جمله طرح هاست که اجرای آن به زودی آغاز می شود. طرح جدید تولید شمش آلومینیوم در منطقه پارسیان نهایی از دیگر برنامه هاست. همچنین با توجه به نیاز کشور به بوکسیت، مصمم به اجرای طرح بوکسیت گینه هستیم اما در کوتاه مدت یا میان مدت، بوکسیت مورد نیاز از منابع دیگر مد نظر است.

وی ادامه داد: طرح 40 هزار تنی تولید شمش آلومینیوم جاجرم نیز تا پایان مهر ماه به بهره برداری می رسد. طرح 300 هزار تنی آلومینیوم جنوب نیز حداکثر تا فروردین سال آینده افتتاح خواهد شد.

سرمایه گذاری های مورد نیاز

آقاجانلو با اشاره به حوزه های مورد نیاز برای سرمایه گذاری در صنعت آلومینیوم، گفت: تولید آلومینا به عنوان ضروری ترین نیاز صنعت آلومینیوم است و با توجه به ورود ظرفیت حدود 350 هزار تن (سالکو و جاجرم) به مدار تولید در سال آینده و نیاز به حدود 1.6 میلیون تن آلومینا، بیش از 15 درصد نیاز کشور از تولید داخلی (240 هزار تن تولید آلومینا) تامین نخواهد شد و از این رو نیاز به سرمایه گذاری در این حوزه هستیم.

وی ادامه داد: تولید پترولیوم کک به عنوان یکی دیگر از نیازهای ضروری این صنعت است که تامین آن دغدغه جدی به شمار می رود. با توجه به سیاست چین برای کاهش آلودگی هوا و متعاقب آن، کاهش تولید پترولیوم کک، درنتیجه قیمت این محصول در بازارها رو به افزایش خواهد رفت. ما باید به سمت سرمایه گذاری در این حوزه رویم و البته سرمایه گذاری در آن بسیار مناسب خواهد بود.

مدیر صنایع معدنی ایمیدرو گفت: از دیگر نیازها، تولید ورق آلومینیوم در جهت تکمیل زنجیره ارزش این صنعت است. واحدهای فعلی کشور ظرفیت بسیار پایینی (حدود 45 هزار تن) دارند و نسبت به شمش تولیدی کشور (حدود 400 هزار تن) کمتر از 10 درصد شمش تولیدی در این واحدها به مصرف می رسد. این در حالی است 40 درصد شمش آلومینیوم تولیدی به ورق تبدیل می شود که درنتیجه، با آمارهای جهانی فاصله بسیاری دارد.

وی ادامه داد: از دیگر مشکلات واحدهای صنعت آلومینیوم، نداشتن صرفه مقیاس و درنتیجه قابل رقابت نبودن با بازارهای خارجی، فناوری قدیمی و مسائل زیست محیطی است.