اگر امروز به فکر توسعه بازار محصولات فولادی ایران در منطقه نباشیم ظرف مدت 10 سال آینده نشانه‌هایی از مصرف کنندگان محصولات فولادی ایرانی در منطقه وجود نخواهد داشت. عدم ثبات و کاهش قیمت سنگ‌آهن در سال‌های اخیر موجب ریسک بالای تولید و حاشیه سود اندک برای معدن داران و شرکت‌های معدنی شده است.
با توجه به اینکه در سال 97 هزینه‌های حقوق و دستمزد، تامین قطعات و انرژی افزایش خواهد یافت، هزینه‌های تولید سنگ‌آهن نیز افزایش می‌یابد؛ بنابراین سودآوری بسیاری از معادن کوچک با تولید سالانه اندک با مخاطره روبرو شده و موجب اغتشاش اقتصادی در نظام هزینه و درآمد اکثر این معادن می‌شود. تنها راه مقابله با قیمت پایین و هزینه بالای تولید سنگ‌آهن، افزایش تولید و راندمان عملیات استخراج است.
در این شرایط معادن کوچک نیز می‌توانند در قالب یک کنسرسیوم یا تعاونی معدنی، با افزایش تولید، از یک حاشیه سود معقول برخوردار بوده و به حیات خود ادامه دهند؛ در مقابل، توجه ویژه دولت به زنجیره تکمیل سنگ‌آهن تا فولاد باید به نحوی باشد که فعالان این زنجیره از بالادست تا پایین دست به یک نسبت از کمک‌های دولت و امکانات موجود کشور بهره مند شوند.
نظام پرداخت‌های مالی و اعتباری از سوی صنایع پایین‌دست باید به نحوی باشد تا جریان حرکت تولید در صنایع بالادست دچار وقفه نشود. مدیریت یکپارچه جز با اتحاد انجمن‌های وابسته و شرکت‌های تولید کننده زنجیره ارزش، میسر نیست و نظام عرضه و تقاضا در این بخش بهترین معیار ارزش‌گذاری و تعیین قیمت است که فعالان این عرصه از سیاست‌گذاری‌های دستوری دولت در امان باشند.
امروزه بیش از هر روز دیگر انتخاب شایسته افراد بدون هیچ‌گونه لابی‌گری و سیاسی‌کاری برای تصدی پست‌های کلیدی در بخش دولتی و در بخش خصوصی، می‌تواند جهت شکل‌گیری صحیح روند تولید در جامعه معدنی کشور نقش ایفا کنند.
اگر امروز کشورهای جنوب شرق آسیا مانند هنگ‌کنگ، کره و مالزی به قطب ثروت آسیا تبدیل شده‌اند، با افکار صحیح مدیران و نه با تظاهر به خوش فکری و برقراری جلسات تهی بوده که صرفا جهت بزرگنمایی اشخاص استفاده می‌شود. تشکل‌های بخش خصوصی معدن متولی رساندن صدای هزاران نفر معدن‌کار به دولت هستند و حیف است وقت و سرمایه بخش معدن کشور با این همه استعداد و ذخایر معدنی قوی جهت سوء استفاده‌ها و تفکرهای بنگاهی و شخصی هزینه شود.
سال 1397 سالی دشوار برای معادن و صنایع معدنی ایران خواهد بود و خروج آمریکا از برجام، نوید خوبی برای اقتصاد ایران ندارد؛ در این زمان بدون بررسی های کارشناسی و تخصصی، هرگونه تصمیم ناشایست می‌تواند هزینه‌های تولید را افزایش دهد و حداقل‌های سودآوری را از بین ببرد. پیشرفت تصاعدی حوزه فعالیت زنجیره فولاد در منطقه «منا» می‌تواند زنگ خطری برای عدم مقبولیت محصولات فولادی ایران در منطقه باشد.
پس اگر امروز به فکر آن نباشیم، ظرف مدت 10 سال آینده نشانه‌هایی از مصرف‌کننده محصولات فولادی ایرانی در منطقه وجود نخواهد داشت. جدای از بحث اهمیت توجه به زیرساخت‌های افق 1404 در داخل کشور وظیفه دولتمردان ایجاد بستر صحیح ارتباطات صنعتی و پرورش دیپلمات‌های صنعتی در کشورهای منطقه بوده و امید است با تدبیر مسئولان این مهم محقق شود.
متاسفانه طی این سال‌ها در امر پرورش دیپلمات‌های صنعتی تلاشی نشده و حتی سفرای ایرانی در مراکز کنسولی خارج از کشور بیشتر نقش دیپلمات‌های سیاسی را داشته و اتاق‌های بازرگانی مشترک نیز از تخصص دیپلماسی صنعتی محروم هستند و حتی اگر سرمایه‌گذار خارجی به مراکز کنسولی ایران در خارج از کشور مراجعه کند، متاسفانه نتایج مثمرثمری در خصوص پلان‌های مشخص سرمایه‌گذاری دریافت نخواهد کرد و بالعکس اگر سرمایه‌گذار ایرانی برای سرمایه‌گذاری در خارج از کشور به این مراکز مراجعه کند نتیجه قابل قبولی را نخواهد گرفت.
آشنایی با اصول دیپلماسی تجاری و اقتصادی در حوزه معدن و صنایع معدنی جهت تحقق اهداف صادراتی مواد و صنایع معدنی در پسا 1404 بسیار مهم بوده و جهت افزایش رشد اقتصادی کشور و تحقق امر صادرات هدفگرا، پرورش دیپلمات‌های صنعتی در تحقق این اهداف، بسیار کارآمد و حیاتی است و در غیر این صورت صادرات محصولات فولادی ایران در پسا 1404 با مشکلات اساسی روبرو خواهد شد و فضای رقابت در منطقه از دست خواهد رفت.