به گزارش پایگاه خبری عصرمعدن، حامد سلطانی نژاد با بیان این مطلب در ادامه افزود: قیمت سنگآهن از سال 2000 به بعد میلادی با تلاطم همراه بود. در مطالعات اقتصادی نیز هر کالایی که تلاطم داشته باشد کالایی بازاری به شمار می آید.دلایل بسیاری برای این موضوع از جمله حضور چین مطرح است.
وی افزود: بورس دالیان چین در عرصه صنایع فلزی رتبه دوم را در ارزش معاملات به خود اختصاص داده است. بورس سنگاپور و شیکاگو نیز معاملات سنگ آهن را داشته و رتبه خوبی به خود اختصاص داده اند.
وی ادامه داد: اکنون سنگ آهن در بورس کالا به صورت معاملات آتی ارائه می شود البته قراردادهای آتی لزوما منجر به تحویل کالا نمی شود. زمانی بورس شیکاگو و ال ام ایی مطرح بود اما امروز در بازار مشتقه بورس دالیان ، سنگاپور و... تغییر یافته و بازار به سمت شرق آمده است.همچنین در بورس کالای نیویورک قراردادهای مشتقه سنگ آهن انجام می شود.
سلطانی نژاد در خصوص بورس ایران نیز گفت: در ایران در بازار فیزیکی محصول پذیرفته در رینگ صادراتی و داخلی بورس کالا مورد معامله انجام قرار می گیرد. همچنین در بورس کالا معاملات نقدی وجود دارد که مزیت آن شفافیت و تضمین تسویه است. تهاتر و پیمان های آتی نیز از دیگر ابزارهایی است که در بورس کالا در دست ایجاد است.
وی با اشاره به اینکه فرآیند کشف قیمت یک حراج الکترونیکی است در ادامه گفت: یک نوع دیگر از قراردادهایی که می توان به آن اشاره کرد، قرارداد کشف پریمیوم است. زیرا در این نوع قرارداد دو طرف بر مبنای یک فرمول مشخص جهانی با یکدیگر به توافق می رسند و مبنای قیمت در آن مشخص می شود.
وی افزود: یکی از مسائلی که امروز وجود دارد نگرانی فولادی ها برای ورود سنگ اهن به بورس است چون آنها فکر میکنند با این اتفاق امکان خرید سنگ اهن برایشان سخت می شود.ما به آنها پیشنهاد می دهیم که از قرارداد کشف پریمیوم استفاده کنند که در آن هم خریدار را مطمئن می کند که می تواند کالای مورد نظر خود را تهیه کند و هم عرضه کننده را که از فروش محصولش مطمئن می شود.
البته این موضوع  در حالی مطرح می شود که ما مدتهاست با سنگ آهنی ها صحبت می کنیم که به بورس ورود کنند اما مقاومت هایی برای این موضوع وجود دارد که از این کار خودداری می کنند.در واقع عدم شفافیت، اطلاعات نامتقارن تنوع بالای سهامداران و قیمتگذاری های مبهم  از دلایل عدم ورود به بورس است.
سلطانی نژاد ادامه داد: به عنوان نمونه قیمت محصولات فولادی از یکدیگر تبعیت نمی کنند و هرکدام بازار خود را دارند بنابراین فرصت سرمایه گذاری در سنگ آهن را مشکل می کند. بنابراین باید چرخه مشخصی در بازار سنگ آهن و محصولات تولید شده در آن رعایت شود. زیرا اگر صنعت سنگ آهن در ایران نتواند درآمدزایی داشته باشد نمی تواند در ادامه راه وارد عرصه جهانی شود. ما باید امروز به سمت ذخیره کردن سرمایه برویم تا در آینده بتوانیم برای اکتشاف و برداشت ذخایر سنگ آهن سرمایه گذاری کنیم زیرا هرچه زمان بگذرد هزینه برای معدنکاری بیشتر می شود.
وی گفت: یکی از راهکارهایی که ما پیشنهاد می کنیم این است که برای توسعه بازار سنگ آهن، بازار متمرکز  سنگ آهن در بورس و اصلاح قیمتی با مکانیزم عرضه و تقاضا ایجاد شود. همچنین اگر صنایع پایین دستی و بالادستی قراردادهای بورسی بایکدیگر منعقد کنند و یک چارچوب مشخص برای آن تعیین شود می توان شفافیت بیشتری به این قراردادها داشت.