به گزارش پایگاه خبری «عصرمعدن» این گوهر به طور طبیعی در برزیل، آفریقا،ماداگاسکار، اسپانیا، روسیه، فرانسه، اسکاتلند و آمریکا پیدا شده‌است، این گوهر یک جواهر زینتی برای تمدن‌ها تا 300 سال قبل از میلاد بوده‌ است و از زمان یونان باستان و رومی‌ها با جواهر مورد توجه بوده‌است.

حتی در قرن اول میلادی، سیترین به حلقه های کابوسونی تبدیل شد و در کارهای عمودی استفاده می شد. بعدا در قرن هجدهم، ملکه ویکتوریا با زیبایی سنگ جذاب شد و در نتیجه آن توسط مردان اسکاتلندی در پین های کیلت، شانه ها و همچنین شمشیر و دستگیره های خود را به آنها تزئین می کرد.

محبوبیت سنگ دوباره در دوران هنر دکو آرت بار دیگر به اوج خود رسید، چراکه ستاره‌های معروف هالیوود ،گردن‌بند بزرگ از سیترین و قطعات دیگر که در آن سیترین بزرگ قرار داشت، به آن‌ها افتخار می کردند.

سیلیکا به رنگ های مختلف همچون قهوه ای  مایل به رنگ زرد وجود دارد. در واقع سیترین یک کوارتز شفاف است که  از دی اکسید سیلیکون تشکیل شده است. در حالی که سیستم کریستال آن، سیترین را به شکل سلولی مثلثی خود می دهد، رنگ زرد آن از آهن می آید.

سیترین برخلاف بسیاری از سنگ‌های قیمتی دیگر در مقادیر زیادی یافت نمی‌شود و متعاقبا به شکل‌های دیگر و اندازه‌های مختلف تجزیه می‌شود. Citrine درسنگ‌های آذرین در نتیجه گرمای شدید و سنگ‌های metamorphicمثل گرانیت یافت می‌شود. بخش عمده‌ای از این سنگ در بازار امروزه به رنگ amethyst کوهی به رنگ قهوه‌ای طلایی است و در دمای بیش از 1،000، گرم می‌شود.

با وجود این که یک سنگ مشهور در میان جواهرسازان  است اما در مقایسه با سنگ‌های قیمتی دیگر نسبتا ارزان است. هم چنین در بین جمع کنندگان و مشتاقان جواهر به دلیل نگهداری آسان، مشهور است.

سیترین تا زمانی که از گرما خارج نشود، می‌تواند برای همیشه باقی بماند. زیرا این سنگ از گرما مشتق شده‌ و به راحتی تحت‌تاثیر آفتاب قرار می‌گیرد. ماندن این سنگ در برابر در نور خورشید می‌تواند منجر به تغییر رنگ شود ، بنابراین لازم است که آن را بیش از حد طولانی رها نکنید.