بهروز برنا در گفت‌وگو با «عصر معدن» درباره وجود الماس در ایران اظهار کرد: ما از داشتن سنگ های میزبان الماس که همان سنگ های کیمبرلیت هستند بی بهره ایم. زیرا زمین‌شناسی ما مانند قاره کهن افریقا نیست. به عنوان مثال اکنون هند از قاره افریقا جدا شده و دارای الماس است.

وی نوع زمین شناسی ایران را دلیل عدم وجود الماس دانست و گفت: کشورهایی مانند روسیه و استرالیا در قاره‌ های بسیار کهن قرار گرفته اند. البته درست است که ایران نیز برخی از دوره‌های زمین‌شناسی را گذرانده اما پی‌سنگ‌های ایران همواره فعال بودند و حوادث مختلفی را از سر گذرانده اند. به گونه ای که اکنون آتشفشان‌های نیمه فعال، آب‌های گرم و پلیت های جوان در ایران وجود دارند. اما در دیگر کشورهای صاحب الماس، برخی از پلیتها مرده اند و روی آنها تنها پوششی از سنگ های جوان گرفته شده و شرایط برای تشکیل الماس مناسب است.
به گفته وی، در پی‌سنگ‌های قدیمی بسیار کهن سنگ های کیمبرلیت(سنگ های پر پتاسیم) در مرکز هسته کره زمین با فشار حاصل از فوران‌های آتشفشانی الماس تشکیل می شود که ما از آن بی بهره هستیم.
این کارشناس اکتشاف در حوزه معدن، درخصوص اینکه الماس در چه شرایطی به وجود می آید نیز گفت: فشار و حرارت فراوان برای ایجاد الماس لازم است. ماده تشکیل دهنده آن نیز کربن است. شاید یکی از رازهای خلقت نیز این باشد که از کربن سخت‌ترین ماده یعنی الماس به وجود آمده و از همین کربن نرمترین کانی گرافیت ساخته شده است. همچنین با کربن نیز در حد متوسط نیز زغال‌سنگ به وجود می‌آید.
وی افزود: در واقع ماده اصلی الماس، گرافیت و زغال سنگ هر 4 کربن است و تنها شرایط تشکیل آنها با یکدیگر متفاوت است اما برای هرکدام از آنها با داشتن یک فرمول مشخص، شرایط تشکیل متفاوتی با یکدیگر دارند.
‎