با مروری کوتاه بر  پتانسیل های اقتصاد کشور نظیر کشاورزی ، نفت ، معدن و ... به این نکته می رسیم که تنها بخش باقی مانده که بتواند به اقتصاد کنونی کشور کمک کند و قسمتی از التهاب های بازار را کم کند پرداختن به بخش معدن و صنایع معدنی است.
چرا  بخش معدن و صنایع معدنی مهم است؟
آینده آب بسیار سخت است و امیدی به رفع خشکسالی تا آینده نزدیک نیست. پس سرمایه گذاری در حوزه کشاورزی در عقل سلیم نمی گنجد. حوزه های دیگر نظیر نفت نیز به‌علت سرمایه گذاری های صورت گرفته قبلی از نظر کار و کار آفرینی اشباع شده است.
با این وجود درآمد نفتی کشور هنوز به طور تقریبی 30 درصد از درآمد دولت و بیش از 20 درصد از ارزش افزوده ناخالص واقعی را تشکیل می‌دهد. صنعت نفت و گاز ایران به شدت نیازمند جذب فناوری نوین و سرمایه خارجی است. که این خود جذب سرمایه های اقتصادی کلان و نیز فن آوری های نوین را می طلبد. حال به سراغ بخش معدن و صنایع معدنی می آییم. بخش معدن و صنایع معدنی پیشران اقتصاد است و با متحول‌شدن این بخش، سایر بخش‌های صنعتی و اقتصادی کشور فعال می‌شود. بخش معدن قدرت و ارزش افزوده آشکار و پنهانی دارد که نباید مورد غفلت قرار گیرد اما در کشور ما با وجود وفور معادن ، اهمیت آن در نظر گرفته نشده و آنطور که باید از آن استفاده نمی شود. ایران به دلیل داشتن معادن غنی از نظر ذخایر بسیاری از مواد معدنی در جهان از جایگاه بالایی برخوردار است به شکلی که 12 معدن مهم جهان در ایران قرار دارد، 8 درصد ذخایر روی و سه درصد ذخایر سرب جهان در ایران جای گرفته است، ایران چهارمین تولید کننده سنگ تزئینی در دنیا است و ذخایر شناسایی شده مس ایران به بیش از 30 میلیون تن می رسد. همچنین کشور به دلیل داشتن ذخایر، زغال سنگ و سنگ آهن هم در جایگاه بالایی در فهرست جهانی قرار دارد و طبق پیش بینی و بررسی ها ایران روی کمربند آهن، روی، سرب، مرمیت، مس و طلا جای گرفته است و دست کم 100 سال مواد معدنی برای تولید و استخراج دارد ولی با وجود همه این ذخایر بسیار غنی معدنی و پتانسیل رشد اقتصادی کشور به واسطه معادن، ایران تاکنون نتوانسته است برداشت مناسبی از ذخایر معدنی خود داشته باشد و سهم صادرات مواد معدنی در تولید ناخالص داخلی کشور بسیار اندک است.با وجودی که ایران 1درصد از مساحت وحدود 3درصد از ذخایرشناخته شده معدنی جهان و حدود 70 نوع ماده معدنی و استراتژیک را در اختیار دارد، اما نتوانسته است به نحو مطلوبی از این ظرفیت در اقتصاد ملی خود بهره ببرد . با این تفاسیر می توان نتیجه گیری کرد که ایران با توجه به ذخایر مناسبی که در اختیار دارد نتوانسته سهم بالایی از بازارهای جهانی را در خدمت خود بگیرد و توسعه معدن و صنایع معدنی در آینده می تواند در مقایسه با سایر  بخش ها  توسعه بیشتری پیدا کند و به نوعی از ظرفیت این بخش مهم می توان جهت پیشبرد اهداف کلان کشور استفاده کرد.