به گزارش پایگاه خبری «عصر معدن» به نقل از ایلنا، کیوان جعفری طهرانی در مورد توقف صادرات فولاد ایران به افغانستان اظهار کرد: میزان مصرف فولاد در افغانستان خیلی پایین بوده و در واقع سالانه 1 الی 1.5 میلیون تن است که ایران در برخی از زمان‌ها تا 500 هزار تن در سال هم صادرات فولاد به افغانستان داشته است. افغانستان در پروژه معدن حاجیگک در نزدیکی کابل که کنسرسیون هندی-افغانی در سال 2012 مسئول استخراج از این معدن بودند، مجوزی برای تاسیس کارخانه فولاد در دو فاز با ظرفیت 6‌.2 میلیون تن اعطا کرد که قرار بود هر فاز با ظرفیت 3.1 میلیون تن تاسیس شود هر کدام از آنها هم دو به فاز تقریبا 1.5 میلیونی تقسیم می‌شد. در کنار آن هم قرار بود یک نیروگاه برق تاسیس کنند.

وی افزود: این 6.2 میلیون تن مازاد بر نیاز افغانستان بود هدف این کشور، علاوه بر تامین نیاز داخلی که حدود یک میلیون تن بود و حتی به علت افزایش نیاز داخلی برای ساخت و ساز به یک و نیم میلیون تن هم می‌رسید، به همسایه های شمالی خود نیز صادرات فولاد داشته باشد که این اتفاق نیفتاد و همچنان واردکننده فولاد ماند. بیشتر فولادی که ایران به افغانستان صادر می‌کرد مفتول فولادی و فولاد ساختمانی بود.

این کارشناس حوزه فولاد در ادامه خاطرنشان کرد: طبیعتاً با شرایط سیاسی که در افغانستان حاکم شده صادرات فولاد ایران به این کشور متوقف شده است. البته خرداد ماه امسال خبری منتشر شد مبنی بر اینکه ذوب آهن اصفهان یک قرارداد 4.3 میلیارد دلاری برای صادرات خطوط ریلی به افغانستان امضا کرده است. شرایط حاصل از حضور طالبان در افغانستان طبیعتاً باعث می‌شود که این قرارداد هم مانند صادرات فولاد به این کشور معلق بماند تا روابط سیاسی و اقتصادی ایران با افغانستان روشن شود.

وی همچنین با اشاره به وضع مالیات بر واردات محصولات نوردی در افغانستان گفت: بعد از توقف صادرات فولاد ایران به عراق که بیش از همه در مورد محصولات نوردی مانند میلگرد بر اثر وضع قوانین مالیاتی 90 دلار بر تن که باعث از دست رفتن بازار عراق برای ایران شد، بازار افغانستان در این شرایط می‌توانست کمک کند. هرچند که افغانستان نیز از ابتدای سال 1400 بحث عوارض وارداتی محصولات نوردی ایران مانند میلگرد را اعلام کرد. بنابراین صادرات فولاد ما به این کشور از ابتدای سال جاری کاهش قابل توجه یافت.