به گزارش پایگاه خبری «عصر معدن» به نقل از ایسنا، رضا جدیدی درباره مطالعات این سازمان در رابطه با میزان ذخایر سنگ آهن در ایران، گفت: بر اساس گواهی کشف‌های صادر شده توسط وزارت صنعت، معدن و تجارت و حجم تولید و مصرف محصولات مبتنی بر سنگ آهن از جمله صنایع فولادی، ذخیره باقیمانده بدون در نظر گرفتن پارامترهای بازدهی بهره‌برداری و فرآوری، رقمی در حدود 31 سال و با در نظر گرفتن پارامترهای مذکور و اینکه ذخایر هماتیتی سنگ آهن به دلیل دشواری‌های فرآوری عملا مورد استفاده مناسب قرار نمی‌گیرند، به رقمی در حدود 14 سال در خصوص باقیمانده ذخایر سنگ آهن کشور خواهیم رسید.

جدیدی با بیان این‌که این حجم ذخیره با همین روند اکتشاف و شناسایی ذخایر به دست آمده است، افزود: در صورتی که در مقوله اکتشاف به ویژه اکتشافات عمقی قدم برنداریم، وارد بحران جدی تامین مواد اولیه مورد نیاز صنایع معدنی کشور از جمله آهن، سرب و روی، بوکسیت، طلا و ... خواهیم شد.

وی خاطرنشان کرد: در حال حاضر نگاه به سال باقیمانده ذخایر خوشبینانه بوده، چون صنایع بزرگ کشور به معادن و ذخایر در مقیاس بزرگ نیاز دارند و ذخایر کوچک شناسایی شده فعلی تکافوی نیاز ایشان را نمی‌دهد و اگر پارامتر اقتصادی بودن ذخایر را هم وارد این اندازه‌گیری کنیم، بحران نزدیک‌تر هم خواهد بود.

مدیر دفتر برنامه‌ریزی، فناوری اطلاعات و بودجه سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات‌معدنی کشور با اشاره به اینکه بیشتر ذخایر شناسایی شده آهن در کشور از نوع هماتیتی هستند، گفت: این نوع ذخایر دارای پیچیدگی در بحث فرآوری هستند و اگر این موضوع را بتوانیم حل کنیم، از ذخایر بیشتری می‌توان در صنایع معدنی بهره‌گیری کرد.

به نقل از روابط‌عمومی سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات‌معدنی کشور، جدیدی ضمن اشاره به عمق کم معدنکاری در ایران و دستیابی به ذخایر جدید با انجام اکتشافات عمیق‌تر تصریح کرد: بدون تردید با توجه به خاستگاه وجود مواد معدنی و تیپ‌های کانه‌زایی در کشور بر اساس شواهد زمین‌شناسی و اکتشافی، انتظار کشف ذخایر عمقی و بزرگ در گستره ایران وجود دارد، اما نکته حائز اهمیت، توجه ویژه به چرخه تولید اطلاعات پایه زمین‌شناسی و اکتشافی و همچنین به‌کارگیری روش‌های نوین اکتشافات عمیق از جمله ژئوفیزیک هوایی و برداشت داده‌های طیفی است.

وی افزود:  این امر مستلزم تغییر ساختار تامین منابع مالی و بودجه‌ای سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات‌معدنی کشور است که بتوان با طرح‌های مختلف و مشارکتی و در جهت افزایش بازدهی پروژه‌های زمین‌شناسی و اکتشافی برای تولید اطلاعات پایه و کاهش ریسک سرمایه‌گذاری در بخش معدن اقدام کرد که این مهم تا کنون و با وجود پیگیری‌های جدی محقق نشده ‌است.