به گزارش پایگاه خبری «عصر معدن» به نقل از ایسنا، این طرح که در اوایل ماه جاری به هند ابلاغ شد، در اجلاس  COP28 در دبی که از 30 نوامبر تا 12 دسامبر برگزار می‌شود، اختلافات را عمیق‌تر می‌کند زیرا هند و چین با هرگونه تلاش برای جلوگیری از ساخت نیروگاه‌های زغال سوز برای اقتصادهای تشنه انرژی این کشورها، مخالف هستند.

دو مقام هندی اظهار کردند: کریسولا زاخاروپولو، وزیر توسعه فرانسه به دولت هند درباره این طرح که سیاست جدید حذف زغال سنگ نامیده شده و برای موسسات مالی خصوصی و شرکتهای بیمه است، اطلاع داده است.

طرح توقف تامین مالی خصوصی برای نیروگاه‌های زغال سنگ، پیش از این گزارش نشده بود.

یک منبع آگاه در اروپا که از این طرح مطلع بود، به رویترز گفت: هدف از این طرح، حذف تامین مالی خصوصی برای نیروی زغال‌سوز است و این یکی از اولویت‌های اصلی امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه در جریان کنفرانس COP28 است که به عنوان فرصتی حیاتی برای تسریع اقدامات برای محدود کردن گرمایش جهانی محسوب می‌شود.

این دو مقام هندی گفتند: این پیشنهاد، سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) را برای تعیین استانداردهای توقف تامین مالی زغال سنگ توسط شرکت‌های مالی خصوصی که تامین مالی آنها توسط سازمانهای نظارتی، آژانس‌های اعتبارسنجی و سازمانهای غیردولتی قابل پیگیری است، مکلف می‌کند.

آمریکا، اتحادیه اروپا، کانادا و کشورهای دیگر، به دنبال طرحی برای تسریع حذف تدریجی زغال سنگ بوده‌اند که از آن به عنوان تهدید شماره یک برای اهداف اقلیمی، یاد می‌کنند.

طبق طرحی که فرانسه در اختیار هند قرار داده است، این کشورها نگران هستند که تامین مالی بین‌المللی خصوصی، همچنان از افزایش ظرفیت زغال سنگ در کشورهای در حال توسعه حمایت کند.

به گفته مقامات، حدود 490 گیگاوات ظرفیت جدید نیروی زغال سوز که تقریبا معادل یک پنجم ظرفیت موجود جهانی است، برنامه‌ریزی شده یا در دست ساخت است و اکثر آنها در هند و چین هستند.

هر چند هند ظرفیت غیرفسیلی خود را به 44 درصد از کل ظرفیت تولید برق نصب شده، افزایش داده است اما حدود 73 درصد برق مصرفی در این کشور با استفاده از زغال سنگ تولید می‌شود.

این کشور قصد دارد در برابر فشار برای تعیین مهلت برای حذف یا کاهش تدریجی استفاده از زغال سنگ در کنفرانس اقلیمی سازمان ملل متحد مقاومت کند، زیرا زغال سنگ منبع اصلی انرژی هند به مدت چند دهه دیگر خواهد بود و ممکن است هند از کشورهای عضو بخواهد تمرکز خود را روی کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای بگذارند. همچنین ممکن است خواستار آن شود که کشورهای توسعه یافته به سمت منفی شدن کربن، به جای کربن خنثی بودن تا سال 2050 بروند.