به گزارش پایگاه خبری «عصر معدن» به نقل از ایسنا، انجمن تولیدکنندگان فولاد آلیاژی، اخیرا طی نامه‌ای به محمدرضا عارف - معاون اول رئیس‌جمهوری، وزرای اقتصاد، صمت، نیرو، نفت و کار، همچنین رئیس‌کل بانک مرکزی و رئیس سازمان برنامه و بودجه، اعلام کرد: در صورت تداوم شرایط موجود، بخش بزرگی از صنعت فولاد ایران در آستانه زیان‌دهی مزمن و حتی ورشکستگی قرار خواهد گرفت؛ وضعیتی که می‌تواند دومینویی از خسارت در صنعت آهن و فولاد و صنایع وابسته ایجاد کند.

بر اساس داده‌های ارائه‌شده در این نامه، «سود خالص یازده شرکت بزرگ فولادی بورسی کشور که مزیت‌دارترین شرکت‌های صنعت فولاد کشور هستند و بسیاری از حلقه‌های زنجیره تولید آهن و فولاد را به‌صورت یکپارچه در اختیار دارند، در سه‌ماهه نخست سال جاری نسبت به سه‌ماهه نخست سال 1403 و سه‌ماهه نخست سال 1402 به‌ترتیب 45 و 52 درصد کاهش یافته که در صورت مستثنی‌ شدن شرکت فولاد مبارکه، میزان کاهش سود خالص این شرکت‌ها در سه‌ماهه نخست سال 1404 نسبت به دوره‌های مشابه دو سال گذشته به‌ترتیب 63 و 80 درصد است.

همچنین طی سه‌ماهه نخست سال جاری، مجموع سود خالص 10 شرکت بزرگ مزیت‌دار صنعت فولاد ایران تنها حدود 3.2 همت (هزار میلیارد تومان) معادل حدود 46 میلیون دلار بود، در حالیکه در سه‌ماهه نخست سال 1402، سود خالص این شرکت‌ها 15.5 همت (معادل 408 میلیون دلار) بود. در واقع، سود خالص ارزی این شرکت‌ها در بهار امسال نسبت به بهار دو سال پیش تقریباً یک‌-نهم شده است.

در این نامه عنوان شده: حاشیه سود خالص 11 شرکت بزرگ و ممتاز صنعت فولاد ایران از 29 درصد در سه‌ماهه نخست سال 1402 به 23.2 درصد در سه‌ماهه نخست سال 1403 و در سه‌ماهه نخست سال 1404 به 11.2 رسیده که اگر فولاد مبارکه در محاسبات لحاظ نشود، حاشیه سود خالص این شرکت‌ها در سه‌ماهه نخست سال 1404 تنها 3.4 درصد است که یک‌-ششم حاشیه سود خالص آن‌ها در سه‌ماهه نخست سال 1402 است.

در این نامه، محدودیت‌های شدید برق و گاز به یکی از اصلی‌ترین دلایل افت سودآوری فولادی‌ها معرفی به طوریکه که طی چهار سال و سه‌ماهه منتهی به پایان بهار امسال (از ابتدای 1400 تا پایان خرداد 1404) مجموعاً 27.3 میلیون تن تولید فولاد میانی کشور به ارزش 13.7 میلیارد دلار صرفا به‌واسطه محدودیت‌های مصرف برق و گاز از دست رفته و نرخ بهره‌برداری فولادسازی کشور در سال 1403 به 59.8 درصد رسیده که پایین‌ترین میزان در میان کشورهای عمده تولیدکننده فولاد در جهان محسوب می‌شود؛ در حالی که متوسط جهانی طی پنج سال اخیر بین 75 تا 80 درصد بوده و این نرخ در سال 1399 در ایران 75.7 درصد بوده است. 

در بخش دیگری از این نامه، به چالش‌های دیگری از این صنعت از جمله رکود عمیق بازار داخلی، ضعف تقاضا، سقوط قیمت‌های جهانی فولاد، سرکوب و کنترل قیمتی در بازار داخل، حذف معافیت مالیاتی صادرات، اعمال عوارض صادراتی بر محصولات میانی، سرکوب نرخ ارز صادرکنندگان و افزایش چشمگیر هزینه انرژی، مواد اولیه و حقوق دولتی معادن، اشاره شده است.

آمارهای ارائه‌شده نشان می‌دهد که در پایان 3 ماهه نخست سال 1404 نسبت به سال 1399، قیمت برق آزاد مصرفی فولاد 9525 درصد، قیمت برق دولتی مصرفی 2300 درصد، قیمت گاز 2715 درصد، کرایه حمل بار 507 درصد و قیمت سنگ‌آهن 367 درصد رشد کرده است؛ در حالی که رشد قیمت شمش فولادی تنها 180 درصد بوده است. همچنین تورم عمومی کشور در این دوره بنا به آمارهای مرکز آمار ایران جمعا 313 درصد و میزان افزایش نرخ ارز در بازار آزاد نیز 381 درصد بوده است. این اختلاف معنادار میان رشد هزینه‌ها و رشد قیمت محصولات، به باور انجمن فولاد آلیاژی، موجب فروپاشی حاشیه سود تولیدکنندگان شده است.

نامه فوق به شرح ذیل است: